الیاف پشم ترمه برای پوشاک استفاده می شود و سایر اقلام نساجی از ناحیه گردن کشمیر به دست می آید. از نظر تاریخی، بزهای کشمیری با موی ظریف Capra hircus laniger نامیده می شدند.
گویی که پارچه ترمه ارزان زیرگونه ای از بزهای خانگی Capra hircus هستند. با این حال، آنها در حال حاضر بیشتر به عنوان بخشی از زیرگونه بز خانگی Capra aegagrus hircus یا نسخه جایگزین بز Hircus Blythi در نظر گرفته می شوند.
بزهای ترمه یک پشم دوتایی تولید می کنند که شامل یک لایه زیرین نرم و نرم یا زیر مو است که با یک پوشش بیرونی صاف تر و درشت تر از مو به نام موی محافظ تشکیل شده است. برای اینکه زیرپایی ریز فروخته شود و بیشتر پردازش شود، باید موها را از بین ببرید.
مو زدایی یک فرآیند مکانیکی است که موهای زبر را از موهای ریز جدا می کند. ترمه به دست آمده پس از کندن مو، آماده رنگرزی و تبدیل به نخ، پارچه و لباس است.
پشم ترمه در فصل پرورش بهاره جمع آوری می شود، زمانی که بزها به طور طبیعی پوشش زمستانی خود را می ریزند. در نیمکره شمالی، بزها در اوایل ماه مارس و اواخر ماه مه پوست اندازی می کنند.
در برخی از مناطق، توده مخلوط موی پر و درشت با دست با یک شانه درشت که دسته‌هایی از الیاف را از حیوان می‌کشد، در حالی که شانه از میان پشم گوسفند می‌کشد.
الیاف جمع‌آوری‌شده پس از شسته شدن و از بین رفتن الیاف، بازده بیشتری از ترمه خالص دارد. سپس موهای بلند و درشت محافظ معمولاً از حیوان کوتاه می‌شود و اغلب برای برس‌ها، رابط‌ها و دیگر مصارف غیر پوشاک استفاده می‌شود.
حیوانات در ایران، افغانستان، نیوزلند و استرالیا به طور معمول از پشم گوسفند خود کوتاه می‌شوند و در نتیجه محتوای موی درشت بالاتر و بازده ترمه خالص کمتری دارند.
در آمریکا، رایج ترین روش شانه زدن است. این فرآیند تا دو هفته طول می کشد، اما با یک چشم آموزش دیده برای زمانی که فیبر در حال رها شدن است، می توان الیاف را در حدود یک هفته شانه کرد.
اصطلاح “بچه ترمه” برای الیاف برداشت شده از بزهای جوان استفاده می شود و به نرم تر بودن شهرت دارد.
