سیستم های آبیاری برای تولید بیشتر با ذخایر کمتر آب تحت فشار بوده اند. شیوه های نوآورانه مختلف می توانند مزیت اقتصادی به دست آورند و در عین حال بارهای زیست محیطی مانند برداشت آب، مصرف انرژی، آلاینده ها و غیره را نیز کاهش دهند (فورس و اسوندسن، 2007). کشاورزان می‌توانند بهتر از سیستم‌های فن‌آوری که قبلاً نصب شده‌اند استفاده کنند.
فناوری‌های اضافی را اتخاذ کنند، واکس سفید مهارت‌های خود را در مدیریت خاک و آب افزایش دهند، الگوهای کشت را برای کاهش تقاضا و مصرف آب تنظیم کنند، نهاده‌های کشاورزی را کاهش دهند، و غیره کشاورزی آبی، بدون اینکه لزوماً مصرف آب را کاهش دهد. برای اطلاع از این شیوه‌ها، کارشناسان مدل‌های مختلفی را برای بهره‌وری آب ایجاد کرده‌اند، اما کشاورزان از این مدل‌ها استفاده چندانی نمی‌کنند.
فن آوری نوآورانه آبیاری به طور کلی به عنوان افزایش بهره وری مصرف آب همراه با مزایای متعدد ترویج می شود، هزینه راه اندازی خط تولید نوار تیپ اما همانطور که در بخش فرعی اول در زیر ذکر شده است، در عمل گریزان باقی می مانند. محدودیت ها دلایل اساسی دارند
چارچوب های سیاست اتحادیه اروپا انتظارات زیادی از فناوری ها برای بهبود بهره وری آب دارد. کمیسیون اروپا بر نوآوری تکنولوژیک در زمینه آب تاکید می کند، نوعی شیشه کوچک که چیزهای ریز با توجه به اینکه بهره وری آب یک عامل مهم فزاینده برای رقابت خواهد بود (CEC، 2008). با توجه به پارلمان اروپا، راه حل ها باید در “فناوری های پاکی که استفاده کارآمد از آب را تسهیل می کنند” یافت (EP، 2008).
چنین انتظارات فناوری در گزارش های کارشناسی در مورد استفاده از آب کشاورزی به وجود می آید:
آبیاری بهینه آب، آبیاری بر اساس تقاضا و آبیاری با استفاده از آب شور فن آوری هایی هستند که امکان پرورش بهتر منابع کمیاب آب شیرین را فراهم می کنند. پیشرفت‌های تکنولوژیکی در رابطه با آبیاری شامل حسگرها و ارتباطات، هودی بی تی اس سیستم‌های آبیاری هوشمند و مکانیسم‌های تحویل با راندمان بالا برای آب و مواد مغذی، و همچنین ابزارهایی برای ترکیب همه این عناصر در بسته‌های آبیاری خواهد بود.
- منابع:
- تبلیغات:
